Praktijk Péonia

Mijn verhaal start eigenlijk met het verhaal van mijn zusje... 

Het begon op haar 8ste levensjaar. Op de camping kreeg zij een koortsstuip, zonder dat we koorts konden waarnemen. Mensen kwamen uit de muren, zij herkende ons niet meer en ging bijten in haar beker om te drinken. Dit ging weg, maar daar bleef het niet bij. 

In de jaren daarna kreeg zij uitvallen in delen van haar ogen. Op de fiets vroeg mijn moeder of ze haar stuur recht wilde houden, waarop zij antwoordde "hoe kan dat als je niets ziet"...  Ziekenhuis in, ziekenhuis uit er werd niets gevonden. En tja, na een paar minuten/uren was het ook gewoon weer terug.

Vervolgens zat zij voor 2 weken per jaar in een rolstoel, omdat haar voeten zoveel pijn deden dat ze er niet op kon lopen. Het kwam en het ging, ziekenhuis in, ziekenhuis uit, niets.. Ondertussen werd ze vermoeider en had ze geen energie meer. Alle prikkels waren te veel, dus lag ze op haar donkere kamer. Haar handen en voeten waren altijd koud en over de jaren ontwikkelde zich steeds meer allergieën. Naar school ging ze bijna niet (schrijven lukte niet door gewrichtspijnen), met vrienden sprak ze bijna niet af. Er kwamen tintelingen in haar armen, benen en rug bij. "Als het leven zo is, hoeft het van mij niet meer". 

​

Bewogen jaren en uitspraken die je niet wilt horen.. Je zusje hopeloos zien is moeilijk en dat wens je niemand toe. 

Op haar 17e levensjaar kwam zij bij een orthomoleculair therapeut, die door middel van de Vegatest de ziekte van Lyme constateerde. Na behandelingen staat zij nu gelukkig weer midden in het leven.

​

Tijdens haar behandelperiode voor de ziekte van Lyme, werd ik gestoken door een daas/horsel. Het plekje op mijn been wilde maar niet helen. Na 2 maanden kreeg ik rode kringen er omheen. De arts zei dat het een allergische reactie was van de steek. Maar dat was al 2 maanden geleden, dus dat antwoord voelde niet goed. Maar ach het trok weg. 

Een jaar later kreeg ik hartkloppingen, ik was toen ongeveer 20 jaar. Ik ging naar de huisarts die vertelde mij dat het bij de leeftijd hoorde en dat ik een paracetamol moest nemen. Ik voelde mij hier niet goed bij en het kwam steeds vaker voor. Ook de cardioloog heeft verschillende onderzoeken gedaan. Zij zagen dat mijn hart soms "overslaat", waarna het hart meer bloed moet rondpompen. Dit was de verklaring voor mijn klachten, maar wat de oorzaak was van het overslaan, daar kon de arts geen antwoord op geven. 

​

Dit was de reden om te besluiten dat ook ik een Vegatest wilde doen. Inmiddels wisten wij dat je Lyme niet alleen van een teek kon krijgen. En ja hoor, ook ik had de ziekte van Lyme. Een behandeling werd ingezet en voordat ik het wist waren de hartkloppingen weg. 

​

Ik heb van dichtbij verschillende situaties gezien en meegemaakt. De hoofdreden dat ik ben gestart met mijn eigen praktijk, zodat ik meer mensen met 'vage' klachten, of te horen krijgen bij de huisarts "leer er maar mee leven" kan helpen.